مواد فلزی در تجهیزات ضد انفجار

تجهیزات ضد انفجار، بر اساس نوع حفاظتشان (مانند محفظه‌های ضد انفجار 'Ex db' یا موتورهای ضد انفجار 'Ex eb') در محیط‌هایی با پتانسیل انفجاری متفاوت استفاده می‌شوند.

الزامات برای مواد فلزی

مجموعه‌ای از الزامات عمومی وجود دارد که همه تجهیزات باید از آن‌ها پیروی کنند و این الزامات در استاندارد IEC/EN60079-0 که مربوط به جزئیات مواد مورد استفاده در تجهیز مورد نظر است، توصیف شده است. در این زمینه، باید به خاطر داشت که مواد فلزی مشکلات معمول مواد پلاستیکی مانند پیری و مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش را ندارند، اما خود می‌توانند منبع ایجاد احتراق باشند.

وقتی دو سطح فلزی با نیرو و سرعت‌ خاصی با هم تماس پیدا می‌کنند، ذراتی با دمای بالا منتشر کنند. بسته به ترکیب مواد، این دما می‌تواند به 1000 درجه سانتی‌گراد برسد و باعث ایجاد جرقه گردند. اغلب دستگاه‌های الکتریکی مورد استفاده در مناطق دارای پتانسیل انفجاری نیز از جنس فلز ساخته می‌شوند. بنابراین در این دست از تجهیزات ضربه یا اصطکاک می تواند عامل ایجاد جرقه و در نتیجه آن انفجار گردند. بدیهی است که این وضعیت در کاربردهای صنعتی معمولی نگرانی‌ای ایجاد نمی‌کند، اما در مناطقی که گاز ها و یا غبار اشتعال زا وجود دارد، به عنوان یک منبع احتمالی انفجار در نظر گرفته می‌شود. برای جلوگیری از وقوع این پدیده، در ساخت تجهیزات ضد انفجار، قوانین به خصوصی را برای استفاده از فلزاتی که حاوی عناصر آلیاژی با میل ترکیبی بالا به اکسیژن هستند (آلومینیوم، منیزیم، تیتانیوم و زیرکونیوم)، اعمال می‌کنند.

علامت (*) فقط برای پره‌های فن، هودهای حفاظتی و حفاظ‌های بازشونده تهویه معتبر است.

توجه داشته باشید که در زمینه‌هایی که خطر مکانیکی بیشتر است یا غلظت جو قابل انفجار بیشتر است، محدودیت‌ها سخت‌تر شده و حتی آلومینیوم و به تبع، همه آلیاژهای آن را نیز مستثنی می‌کند. در آخرین نسخه استاندارد IEC 60079-0:2017، توجه خاصی به استفاده از آلیاژهای مس در جوهای حاوی استیلن شده است. آلیاژهای مس در حضور استیلن می‌توانند باعث تشکیل استیلیدها بر روی سطوح خارجی تجهیز شوند. این ترکیب در صورت سایش یا ضربه، به راحتی باعث ایجاد جرقه می شوند. به همین منظور، برای سطح خارجی تجهیزات ضد انفجار ساخته شده از آلیاژ مس، محدودیت 65% مس در ترکیب آلیاژ و یا به طور جایگزین، پوشش نیکل یا قلع مورد نیاز است.